Ooit was het platteland (letterlijk) de kraamkamer van de Brabantse bevolkingsgroei en stokte de groei van de steden. Maar nu zijn de rollen omgedraaid. Terwijl de steden en hun directe omgeving borrelen en bruisen, is krimp de nieuwe realiteit voor regio’s aan de rand van Brabant. Daar worden de gevolgen van bevolkingsdaling steeds voelbaarder.
West-Brabant, delen van de Kempen, de Peel en het Land van Cuijk hebben te maken met vergrijzing, braindrain, sluitende scholen, een moeilijke woningmarkt en een verschraling van de economische en sociale vitaliteit. Deze gebieden bevinden zich steeds vaker in de hoek waar de klappen vallen. Ze tonen veerkracht, maar hebben ook te maken met structurele problemen die niet gemakkelijk van onderop opgelost kunnen worden.
Wat moet er gebeuren om de rand te versterken en leefbaar te houden? En hoe voorkomen we groeiend onbegrip?
We geven in de longread 'Wat is er aan de rand?' drie suggesties voor bestuur en beleid om de vitaliteit van het Brabantse platteland te borgen en rafelranden te voorkomen.
